زمانی یک نفر نوشت : اگر زورقی روانه نکرده ای ، بیهوده ننشین تا حامل عشقت از راه برسد . می دانم ، بین ما بسیار هستند کسانی که تصمیم گرفته اند منتظر عشق بمانند با این باور که شاهزاده ای روز موعود بیاید.شاید برای معدود گروهی خوش اقبال این اتفاق بیافتد ولی برخی از ما تا ابد منتظر خواهیم ماند وآدمهایی خواهیم شد کج خیال تلخ کام وبیمناک از عشق . در حالی که تو خودت را کنار کشیده ای و هیچ بروز نمی دهی   هیچ کس فکرت را نمی خواند .بعضی وقتها آدم باید حرفش رابلند بزند و یا لااقل اشاره ای کند.             

اگر می خواهیم پیام عاشقانه مان دریافت شود ، باید آن را مخابره کنیم ، اگر می خواهیم چراغی را روشن نگاه داریم ،باید مدام در آن نفت بریزیم .